Hunger คนหิว เกมกระหาย หนังบอกเล่าวัฒนธรรมนักชิมชั้นสูง

Hunger คนหิว เกมกระหาย จากผู้สร้างภาพยนตร์ชาวไทย สิทธิสิริ มงคลสิริ หยิบไม้เสียบไม้ชิ้นโตไปร่วมขบวนการอาหารสุดเก๋ อย่างที่รู้ๆ กัน เรื่องที่ทำให้คนรวยใจง่ายต้องแยกเงินกองโตเพื่อ “กิน” โฟมก้อนโตและ อื่น ๆ. การเลี้ยงบอลเหลว อะไรประมาณนั้น หากดูเหมือนว่าคุณเคยได้ยินเพลงนี้มาก่อน แสดงว่าคุณเคยได้ยิน จังหวะเวลาของภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ค่อยดีนัก 

เมื่อพิจารณาจากการแพร่กระจายของกิจกรรมที่มีธีมคล้ายกันที่เราเห็นในปีที่แล้วหรือสองปีที่ผ่านมา แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า คนหิว เกมกระหายอาจไม่คุ้มค่ากับการดูเสมอไป ดังนั้นเรามาดูกันว่ามันจะใส่อะไรใหม่ๆ ลงบนจานที่มีธีมเก่าๆ นี้หรือเปล่าและจากนี้ไปจะไม่มีการพลิกผันที่เกี่ยวข้องกับอาหารซ้ำซากอีกต่อไป 

เนื้อหาของหนัง Hunger

เราเห็นพนักงานในครัวเตรียมแสงสว่างจากสิ่งของและจัดเตรียมสิ่งของเพื่อให้เจ้านายตรวจสอบ และเจ้านายคนนั้นซึ่งมีรองเท้าที่สะอาดหมดจดและแววตาแข็งของเขาคือผู้นำเผด็จการที่เข้มงวด เขาคือเชฟพอล (นพชัย ชัยนาม) หัวหน้าองค์กรจัดเลี้ยงระดับไฮเอนด์ที่มีชื่อว่า Hunger เราเห็นเขาเอื้อมมือเข้าไปในถังและดึงล็อบสเตอร์ที่เป็นๆ ออกมา และแทงมีดเขียงผ่านหัวของสิ่งมีชีวิตอย่างเย็นชา 

เขาราดซอสตะกอนสีเทาลงบนจานข้างๆ หางล็อบสเตอร์ และสุภาพบุรุษผู้มีเงินทองมหาศาลที่ยอมจ่ายเงินทั้งหมดนี้ต้องกินเข้าไป และก่อนที่คุณจะรู้ตัว เขาและแขกจำนวนมากก็เร่งมันลงมาราวกับว่าพวกเขากำลังหิวโหยมาก หลังจากหายไปในทะเลทรายเป็นเวลาแปดวัน ในขณะเดียวกัน ในร้านก๋วยเตี๋ยวเล็กๆ หัวมุมถนน อ้อย (ชุติมณฑน์ จึงเจริญสุขยิ่ง) เหงื่อท่วมกองไฟกำลังทอดผัดซีอิ๊ว เป็นร้านบรรยากาศสบายๆ ที่มีลูกค้าประจำมากมาย ทั้งคนทำงานจนๆ ที่อ้อยคอยให้บริการ “แบบเดิมๆ” 

โทน (กันน์ สวัสตี) นั่งอยู่ที่โต๊ะอย่างเงียบ ๆ กินเบาะของเขาดูเอ๊ะ; เขาโทรหาอ้อยแล้วพูดว่า “คุณเก่งเกินกว่าจะมาทำงานที่นี่” เขาเป็นแม่ครัวในทีมเชฟพอลและคิดว่าเธอมีคุณสมบัติเพียงพอที่จะรับคนใหม่ ต่อมาอ้อยนั่งอยู่กับเพื่อน ๆ ซึ่งดูเหมือนจะอายุประมาณ 20 กลางๆ พวกเขาคร่ำครวญในชีวิต ทำงานงานที่ไม่น่าพอใจและแทบจะไม่ได้ผ่านไปเลย 

เธอเป็นทายาทของร้านบะหมี่ที่ดำเนินการโดยพ่อของเธอ ซึ่งแม่ของเธอสอนเขาถึงวิธีการปรุงสูตรอาหารที่อร่อยและไม่โอ้อวดของเธอ ที่นี่ไม่มีโฟม และแน่นอนว่าส่วนผสมสำคัญก็คือความรักเสมอ แต่ความรักเพียงพอแล้วเหรอ? ไม่ใช่ถ้าคุณห่วยแตกหรือกระตุ้นตัวเองให้ปีนขึ้นบันไดในชั้นเรียนโดยไม่ได้ตั้งใจอ้อยจึงร่วมกับโทนในครัวขาวดำสะอาดตาของเชฟพอล 

ตอนนี้เชฟพอลทำให้เผด็จการฟาสซิสต์ดูเหมือนหมีพูห์ เขาจะตบหน้าคุณและด่าทอคุณและขว้างสิ่งของเข้ากับกำแพงที่ส่งเสียงดังข้างหูของคุณ เขาดมคออ้อยบอกให้ล้างกลิ่นร้านก๋วยเตี๋ยวแล้วเราทุกคนก็แบบว่า ออก วิ่งหนี กลับไปที่ร้าน คำเตือน คำเตือน ธงแดง ธงแดง เชฟพอลทำให้ทุกคนดูขณะที่เขาทำร้ายอ้อย วิพากษ์วิจารณ์อย่างรุนแรงว่าเธอถือมีด หั่นเนื้ออย่างไร และทอดเนื้ออย่างไร จากนั้นเธอก็ยืนอยู่ที่นั่นทั้งคืน เผาข้อมือด้วยน้ำมันร้อน ทดลองและเธอทำผิดพลาดในสูตรเนื้อวากิวนี้ 

กลองแจ๊สส่งเสียงกระหึ่มในเพลงประกอบภาพยนตร์ จนกระทั่งเธอได้ตำแหน่งของเธอ ตอนนี้เธออยู่ตรงกลางเวทีในงานเลี้ยงวันเกิดของนายพลที่เกษียณแล้วกำลังทอดเนื้อวากิว และเมื่อเชฟพอลทำเสร็จแล้ว ลูกค้าระดับสูงของเขาทุกคนก็กลายเป็นน้ำลายเลอะเทอะพร้อมน้ำลายไหลลงมาที่คาง . นี่คือรสชาติแห่งความรุ่งโรจน์ของอ้อย มันไม่เป็นการแย่งชิงกันอย่างอวดดีหรอกเหรอ?

การนำเสนอดรื่องราวของหนัง Hunger

ภาพยนตร์เรื่องใดที่จะทำให้คุณนึกถึง: The Menu , Triangle of Sadness , Flux Gourmet และ A Taste of Hunger ครอบคลุมหัวข้อนี้ในปี 2022 แม้ว่าจะมีภาพบ่นท้องอืดของเมนูก๋วยเตี๋ยวไทยที่ดูน่าอร่อยน้อยลงก็ตาม การแสดงที่ควรค่าแก่การดู:แม้ว่าเธอจะถูกขัดขวางด้วยบทภาพยนตร์ที่ไม่ค่อยเข้าถึงเนื้อหาตัวละครมากนัก แต่อ้อยก็เป็นคนขี้อายที่จะเป็นสามมิติเต็มรูปแบบ แต่จึงเจริญสุขยิ่งก็สามารถแสดงภาพยนตร์เรื่องนี้ด้วยการแสดงที่มีชั้นและสะท้อนก้องกังวานได้  บทสนทนาที่น่าจดจำ:เชฟพอลเล่าคร่าวๆ เบื้องหลังม่านจิตวิทยาของเขาว่า “สำหรับผม อาหารที่ทำจากความรักไม่มีอยู่จริง คุณต้องมีแรงผลักดัน ไม่ใช่ความรัก” 

หนังมีการเปลือยท่อนบนของผู้หญิงสั้นๆ คนหิว เกมกระหายไม่ได้เสพสื่อลามกและอาหารเหมือนภาพยนตร์เรื่องอื่น ๆ ในตระกูลเดียวกัน เพราะไม่มีเมนูที่เชฟพอลปรุงขึ้นมาดูน่ารับประทานเป็นพิเศษเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเปรียบเทียบกับแผ่นรองของอ้อย ที่ดูโดดเด่น นอกจากนี้คุณยังจะสังเกตเห็นว่าชนชั้นสูงผู้หรูหราที่กลืนกินอึของเชฟพอลนั้นเป็นพี่น้องที่สกปรกและสังคมที่บอบบางที่ไม่น่าดึงดูดหรือไร้แก่นสารเลย ในขณะเดียวกันชาวบ้านทั่วไปที่มาร้านบะหมี่บ่อยๆ มักจะมีความรู้สึกและความเห็นอกเห็นใจของมนุษย์ อาจเป็นเพราะพวกเขาไม่มีอะไรมาก 

นั่นคือประโยคที่ใหญ่โตและชัดเจน มงคลสิริ และผู้เขียนบท คงเดช จาตุรันต์รัศมี ดึงเอาชนชั้นทางสังคมและเศรษฐกิจมาที่นี่ ด้วยเครโยลาขนาดยักษ์ คำบรรยายไม่ได้ละเอียดอ่อนหรือละเอียดถี่ถ้วน ภาพยนตร์เรื่องนี้คิดว่ามาจากความจริงอันลึกซึ้งเมื่อยืนยันว่าใครๆ ก็สามารถหิวได้มากกว่าแค่อาหาร อ้อยจึงโหยหามากกว่าสิ่งที่เธอมี และในไม่ช้าก็พบว่าตัวเองต้องอยู่ในพล็อตเรื่องที่ระมัดระวังในสิ่งที่คุณปรารถนา/อย่ากลายเป็นสิ่งที่คุณเกลียด 

ขณะที่เธอเตรียมพร้อมสำหรับการประลองกับเชฟพอลและ การแข่งขันสไตล์ แดเนียล เพลนวิวที่เผาไหม้ชั่วนิรันดร์ในตัวเขา เขาเป็นคนเดินพูดเตือนใจ: อย่ากลายเป็นคนนี้! เขาใจร้าย! และภาพยนตร์เรื่องนี้มีแนวโน้มที่จะขับเคลื่อนประเด็นนี้กลับบ้านซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยค้อนทุบ – ในเวลาเกือบสองชั่วโมงครึ่ง มันอาจจะใช้การตัดต่อแบบเร่งด่วนได้ – เนื่องจากมันโน้มตัวไปสู่การสร้างสรรค์ในองก์ที่สามซึ่งไม่ได้หมายความว่าความหิวไม่ดี มันดึงดูดพอสมควร และจึงเจริญสุขยิ่งก็ปลุกปั่นอารมณ์ความรู้สึกของเรามากพอที่จะดึงดูดความสนใจของเรา 

มงคลสิริพยายามหาสื่อกลางแห่งความสุขระหว่างถ้อยคำเสียดสีและละครตรงๆ โดยหยุดพูดเกินจริงด้วยการพรรณนาถึงความส่วนเกินของคนรวยอย่างแปลกประหลาด โดยให้สมดุลกับความจริงทางจิตใจของคนจน ข้อความสำคัญในที่นี้เป็นเรื่องที่ยุ่งยาก ซึ่งหมายความว่าการอยู่ในช่องทางทางเศรษฐกิจและสังคมของคุณอาจเป็นสิ่งที่ดีที่สุด อีกครั้ง บางทีนั่นอาจจะใช้ได้กับธุรกิจอาหารเท่านั้น ซึ่งเป็นเป้าหมายใหญ่ที่ยิ่งใหญ่ในภาพยนตร์ทุกวันนี้

สรุป

ความหิวไม่ได้ไร้ความคิดหรือไม่ทะเยอทะยาน มันสร้างมาอย่างดีพอสมควรและดึงดูดสายตา แต่สุดท้ายแล้วมันก็มีความลอกเลียนมากเกินไป และชัดเจนในการดำเนินการตามธีมของมัน ที่จะแนะนำ ข้ามไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากคุณเคยดูภาพยนตร์อื่นที่ดีกว่าในตระกูลเดียวกันมาแล้ว 

ติดตามข่าวสารหนังน่าดูได้ที่ : movies.doodido.com

หรือ ดูหนัง ออนไลน์ได้ฟรีที่ moviesdoofree.com

ขอบคุณแหล่งที่มาเพิ่มเติม : www.decider.com