Dunkirk ผลงานชิ้นเอกของคริสโตเฟอร์ โนแลนผู้ทะเยอทะยาน

ดูเหมือนว่าเราจะอาศัยอยู่ในโลกที่บ้าคลั่ง เวลาและสถานที่ซึ่งความไม่รู้ประวัติศาสตร์ถือเป็นความบริสุทธิ์อันบริสุทธิ์ แต่ในบางครั้ง ในเชิงจักรวาล ภาพยนตร์ที่ใช่ก็มาถึงในเวลาที่เหมาะสม ตอนนี้ Dunkirk ของคริสโตเฟอร์ โนแลน รู้สึกเหมือนกำลังบรรเทา เอฟเฟกต์ภาพและเสียงมีความประณีตและน่าประทับใจ นี่เป็นปรากฏการณ์ที่ยิ่งใหญ่ ไม่ใช่ที่ว่างเปล่า ซึ่งเป็นตัวอย่างที่หายากของเงินดอลลาร์บัสเตอร์ฮอลลีวูดที่ใช้ไปอย่างคุ้มค่า ดันเคิร์กมีความพิเศษไม่ใช่แค่เพราะมันมีความทะเยอทะยานและดำเนินการได้อย่างสวยงาม 

แต่เป็นเพราะโนแลนซึ่งทั้งเขียนบทและกำกับมัน ใส่ใจรายละเอียดทางอารมณ์ของมันเป็นอย่างมาก และได้ร้องขอและไว้วางใจนักแสดงของเขามากมาย ในฐานะผู้สร้างภาพยนตร์ผู้ยิ่งใหญ่ก่อนหน้าเขา เช่น ลูอิส ไมล์สโตน, แซม ฟูลเลอร์, ไบรอัน เดอ ปาลมา ต่างรู้ดีว่า คุณไม่สามารถบอกเล่าเรื่องราวของสงครามได้หากไม่มีใบหน้า ใบหน้ามีประวัติศาสตร์ พวกมันเป็นแผนที่ทางพันธุกรรม แต่ก็เป็นภาชนะแห่งความทรงจำทางจิตวิญญาณเช่นกัน ดันเคิร์กที่เกิดขึ้นจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อ 75 ปีที่แล้ว เปรียบเสมือนข้อความจากโลกที่สาบสูญ หากสถานที่นั้นทำให้คุณรู้สึกไม่คุ้นเคย ไม่ต้องกังวล และไว้วางใจใบหน้าเหล่านั้น

Dunkirk เป็นเรื่องราวที่อ้างอิงจากเหตุการณ์จริงในสงครามโลก

Dunkirk เข้าฉายในโรงภาพยนตร์วันที่ 21 กรกฎาคม 2017 เป็นเรื่องราวสมมติที่เกิดขึ้นท่ามกลางเหตุการณ์จริงในช่วงปลายเดือนพฤษภาคมถึงต้นเดือนมิถุนายนปี 1940 การยอมจำนนของเบลเยียมทำให้กองกำลังพันธมิตรติดอยู่ระหว่างกองทัพเยอรมันและชายฝั่งฝรั่งเศส อเมริกาซึ่งยังอยู่ภายใต้การควบคุมของลัทธิโดดเดี่ยว จะไม่เข้าสู่สงครามโลกครั้งที่สองจนกว่าจะถึงปีถัดไป เมื่อถูกศัตรูขับไล่กลับไป ทหารฝ่ายสัมพันธมิตรก็ติดอยู่บนชายหาดดันเคิร์ก 

แน่นอนว่ามีผู้ได้รับการช่วยเหลือประมาณ 338,000 คน กระดูกสันหลังของปฏิบัติการไดนาโมตามที่เรียกภารกิจคือกองเรือที่มีเรือประมงและเรือสำราญขนาดเล็กประมาณ 700 ลำ ซึ่งหลายลำมีรุ่นไลท์เวทโดยเจ้าของ ซึ่งเป็นพลเมืองอังกฤษส่วนตัวที่ข้ามช่องแคบอังกฤษที่ทรยศเพื่อช่วยเรือทหารในการนำกองทหาร บ้าน. การช่วยเหลือนั้นเป็นที่รู้จักในนามปาฏิหาริย์แห่งดันเคิร์ก

เหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ใดๆ ก็ตามสามารถสะท้อนความรู้สึกหวนคิดถึงอดีตได้เมื่อเวลาผ่านไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีการสร้างเป็นละครบนจอภาพยนตร์ ประวัติศาสตร์จำเป็นต้องมีการขึ้นรูปในระดับหนึ่งจึงจะสมเหตุสมผลในภาพยนตร์ แต่ถ้าการอพยพดันเคิร์กเป็นเรื่องราวที่กล้าหาญและสร้างขึ้นสำหรับภาพยนตร์ มันก็เป็นเรื่องที่ทั้งถ่อมตัวและถ่อมตัวเช่นกัน นี่เป็นเรื่องราวของคนธรรมดาที่ลงมือโดยไม่ลังเล ผนึกกำลังโดยเสี่ยงส่วนบุคคลอย่างยิ่ง เพื่อสร้างองค์รวมที่อยู่ยงคงกระพัน คนเหล่านี้เป็นชายร่างใหญ่ในเรือลำเล็ก

ดันเคิร์กยังเป็นเรื่องราวของทหารที่พวกเขาช่วยเหลือ ชายหนุ่มที่ไม่ได้เตรียมพร้อมสำหรับสงครามที่พวกเขาเพิ่งเข้ามา และไม่ใช่เพียงเพราะความเยาว์วัยของพวกเขา การฝึกอบรมของพวกเขาสร้างขึ้นจากบทเรียนที่บริเตนใหญ่เรียนรู้ในสงครามโลกครั้งที่ 1 เมื่อดาบปลายปืนและสนามเพลาะครอบงำ ในขณะเดียวกันศัตรูของเยอรมันก็ได้รับการฝึกฝนอย่างดุดันและมีประสิทธิภาพ ผู้ชายที่โนแลนแสดงให้เราเห็นในดันเคิร์กถูกบังคับให้ล่าถอยแล้ว พวกเขาเหนื่อยล้าจากการต่อสู้ที่เราไม่เคยเห็นด้วยซ้ำ และในช่วงนาทีแรกของเรื่อง พวกเขาเรียงรายอยู่บนชายหาดเป็นจำนวนมากจนเป็นไปไม่ได้ ชื่อหน้าจอบอกเราว่าพวกเขากำลัง “หวังว่าจะได้รับการปลดปล่อย” อีกชื่อหนึ่งแก้ไขด้วย “เพื่อปาฏิหาริย์”

เนื้อเรื่องของ Dunkirk 

ชายคนหนึ่งคือทอมมี่ ทหารอังกฤษที่หนีรอดจากการถูกเพื่อนร่วมชาติของเขาฆ่าตายได้อย่างหวุดหวิด ในตอนเปิดเรื่อง ผู้ชายที่สิ้นหวังมากจะยิงใส่อะไรก็ตามที่เคลื่อนไหว (ทอมมี่รับบทโดยฟิออนน์ ไวท์เฮดนักแสดงหนุ่มหน้าใหม่ที่นำเสนอการแสดงที่ยอดเยี่ยมและแทบจะพูดไม่ออก) เขาเดินไปที่ชายหาด ซึ่งเขาได้เห็นฝูงชนที่เหนื่อยล้าและถูกทอดทิ้ง 

แม้ว่าชาวฝรั่งเศสจะต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับอังกฤษ แต่ก็มียานพาหนะน้อยเกินไปสำหรับผู้ชายจำนวนมาก มีเพียงทหารอังกฤษเท่านั้นที่จะถูกอพยพ ชาวฝรั่งเศสจะถูกทิ้งไว้ข้างหลัง บนชายหาดนั้น ทอมมี่เห็นทหารอีกคนหมอบอยู่บนผืนทรายใกล้กับศพที่ถูกฝังไว้ครึ่งหนึ่ง การแลกเปลี่ยนระหว่างพวกเขาเป็นเหมือนการอ่านใจ ภาษาของการมองและการยักไหล่อย่างแปลกประหลาด ทหารอีกคน ( อานูริน บาร์นาร์ด ) จะมีชื่อว่ากิบสัน

ต่อมา ชายทั้งสองก็วิ่งข้ามชายหาดด้วยกัน โดยต่างเกาะกันที่ด้ามจับของเปลหามซึ่งมีผู้บาดเจ็บอยู่ ณ จุดนี้ ดนตรีของฮันส์ ซิมเมอร์ เปรียบเสมือนสนามคริกเก็ตแห่งไวโอลิน ซึ่งเป็นเครื่องดนตรีที่วิตกกังวลมากที่สุดในบรรดาเครื่องดนตรีทั้งหมด โนแลนและผู้กำกับภาพของเขา ฮอยต์ ฟาน ฮอยทีมา ยิงคนและเปลหามของพวกเขาจากด้านหลัง ด้านข้าง จากด้านหน้าเป็นแนวทแยง ซีเควนซ์มีความกระตุกและเคลื่อนไหวได้ เกือบจะเหมือนกับมินิฟิล์มทดลองเกี่ยวกับการทำงานเป็นทีมและการอยู่รอดของสัตว์

ในที่สุดทอมมี่ กิ๊บสัน และเปลหามของพวกเขาก็จะเดินทางไปและข้ามตัวตุ่น ซึ่งเป็นท่าเทียบเรือยาวที่ทอดยาวลงไปในน้ำ ในชีวิตจริง เช่นเดียวกับในหนัง มันเป็นคอนกรีตและนิ้วไม้ที่ดูเปราะบางซึ่งชาย Dunkirk ส่วนใหญ่ได้รับการช่วยเหลือ แต่หากเรื่องราวของทหาร ณ จุดนี้ แสดงถึงสิ่งที่เกิดขึ้นบนบก ก็ยังมีเรื่องราวอื่นๆ ที่กำลังถูกเปิดเผยทั้งในอากาศและในน้ำ 

โนแลนเชื่อมโยงเรื่องราวทั้งหมดเหล่านี้เข้าด้วยกันด้วยการเย็บแผลที่แทบจะมองไม่เห็น มิสเตอร์ดอว์สัน ( มาร์ค ไรแลนซ์หนึ่งในการแสดงที่ดีที่สุดที่เราน่าจะได้เห็นในปีนี้) ออกเดินทางสู่เรือมูนสโตนที่สวยงามลำเล็กๆ ของเขา ในทันทีที่เขาได้ยินก็ต้องการความช่วยเหลือ ปีเตอร์ ลูกชายของเขา ( ทอม กลินน์-คาร์นีย์ ซึ่งมีผมหน้าม้าสีบลอนด์เหมือนทรอย โดนาฮิวชาวอังกฤษ) อยู่กับเขา และจอร์จ ( แบร์รี่ คีโอแกน ) เพื่อนบ้านซึ่งมีใบหน้ากระตือรือร้นและเอาจริงเอาจังทำเอาน้ำตาแตกในภาพยนตร์เรื่องนี้) ขึ้นเครื่องในนาทีสุดท้ายโดยไม่ได้รับเชิญแต่ก็ยินดีมากพอ

ไรแลนซ์มีอุปนิสัยยืนหยัดในสิ่งที่ถูกต้อง เมื่อเขาขึ้นเรือ เขาสวมชุดสูทผ้าทวีตทั้งตัวและเสื้อกั๊ก แต่ความรู้สึกของเขาในสิ่งที่ถูกต้องไม่เกี่ยวอะไรกับความเหมาะสม มันมาจากใจล้วนๆ ในช่วงเวลาที่เงียบสงบและน่าประหลาดใจที่สุดช่วงหนึ่งของภาพยนตร์เรื่องนี้ เขายืนยันกับลูกชายโดยไม่ต้องมองแวบเดียวว่าบางครั้งการโกหกอาจเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่ต้องทำ

การนำเสนอของภาพยนตร์

แน่นอนว่าดันเคิร์กเป็นหนังแอคชั่น โนแลนเรียกมันว่าเป็นภาษาที่กระตุ้นให้เกิดความประจบประแจงซึ่งได้รับการสนับสนุนจากฝ่ายการตลาด แต่เขารู้ชัดเจนว่ามันมากกว่านั้น ภาพมีความรุนแรงและบาดใจในบางจุด ผู้ที่กลัวที่แคบและการจมน้ำควรเตรียมตัวให้พร้อม ภาพยนตร์เรื่องนี้มีเสียงดังในบางครั้งซึ่งเป็นคุณลักษณะที่สอดคล้องกับเรื่องราวของผู้เห็นเหตุการณ์ 

แต่มันก็ดำเนินไปอย่างระมัดระวังและมีรูปร่างจนไม่รู้สึกเหมือนถูกลงโทษ ใช้เวลาเพียง 106 นาทีเท่านั้น ระยะยาวเศรษฐกิจของมันคือการกระทำที่กล้าหาญ แทนที่จะหดตัวจากโลกนี้ คุณเอื้อมมือไปยังโลกนี้ นี่เป็นภาพที่ต้องเห็นขนาดใหญ่ใน Imax ถ้าทำได้ (คำแนะนำนั้นมาจากบุคคลที่ปกติชอบทันตกรรมมากกว่าไอแมกซ์) นอกจากนี้ยังมาจากบุคคลที่ไม่ค่อยได้รับความเพลิดเพลินจากภาพยนตร์ส่วนใหญ่ของโนแลน ยกเว้นสารคดีสั้น Quay ปี 2015 ที่น่ารักและช่างสังเกต ซึ่งเกี่ยวกับนักสร้างแอนิเมชั่นทดลองStephen และ Timothy Quay 

โนแลนอาจเป็นที่รู้จักดีที่สุดจากภาพยนตร์ไตรภาคเรื่องแบทแมน โดยเฉพาะเรื่องThe Dark Knight (2008) ซึ่งบรรยายลักษณะของซูเปอร์ฮีโร่ก็อตแธมว่าเป็นคนสันโดษและไม่เต็มใจที่มีจิตใจฟกช้ำ แต่ความมืดมิดที่ถูกกล่าวหาของภาพยนตร์นั้นเป็นสิ่งที่คำนวณได้ เช่นเดียวกับรูปภาพส่วนใหญ่ของโนแลน โดยเฉพาะภาพยนตร์ไขปริศนาที่ซับซ้อนเรื่องInception (2010) ซึ่งเป็นภาพยนตร์ที่มีการวางแผนไว้อย่างหนาแน่นจนแทบไม่มีอะไรรวมกันเลย ต้องใช้เทคนิคฉูดฉาดอย่างหนักหน่วงซึ่งพยายามโน้มน้าวเราให้เชื่อว่าเป็นการสร้างภาพยนตร์ที่ยอดเยี่ยม

สรุป

Dunkirkทั้งยิ่งใหญ่และทะเยอทะยาน แตกต่างจากภาพยนตร์ของโนแลนเรื่องอื่นๆ มันแตกต่างจากหนังสงครามยุคอื่น Saving Private Ryan (1998) ของ Steven Spielberg มักได้รับการยกย่องว่าเป็นภาพสงครามที่ยิ่งใหญ่ และฉากการรุกรานนอร์มังดีของมันก็ได้ผลอย่างไร้ความปราณี แต่ความเข้มข้นของมันก็แผดเผาเรื่องราวที่เหลือจนหมดสิ้น โนแลนรักษาความตึงเครียดอันน่าทึ่งของดันเคิร์ก ตั้งแต่ต้นจนจบ นี่คือความสำเร็จสูงสุดที่เกิดจากลายเส้นเล็กๆ ซึ่งเป็นภาพวาดของ Seurat ที่สร้างขึ้นด้วยประวัติศาสตร์อันมืดมนและแวววาว 

โนแลนถ่ายทำในสถานที่ส่วนใหญ่ที่หาดดันเคิร์ก (ในบางฉาก ทะเลสาบอันเงียบสงบในประเทศเนเธอร์แลนด์ตั้งตระหง่านอยู่บริเวณช่องแคบอังกฤษที่สลับสับเปลี่ยนไม่ได้) ฉากการบินที่ตึงเครียดและน่าตื่นเต้นเป็นฉากไฟสปิตไฟร์โบราณของจริง เมื่อเรือเล็กมาถึง เรือหลายลำเป็นเรือ Dunkirk Little Ships จริงๆ ซึ่งเป็นเรือสูงอายุที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้ด้วยความรัก ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการช่วยเหลือในปี 1940 

เรือเหล่านี้มีชื่อต่างๆ เช่น Elvin และ Caronia, Endeavour และ Mary Jane ในฉากที่น่าสะพรึงกลัว ทหารเดินทางอย่างปลอดภัยและมีความสุขบนเรือขนส่งขนาดใหญ่ กินขนมปังแยมและดื่มชาสักแก้วขณะตั้งตารอที่จะถึงบ้าน และเผชิญความตายอย่างโหดร้ายด้วยการจมน้ำ ชายคนหนึ่งดิ้นรนใต้น้ำ และช่วงเวลานั้นก็เหมือนกับภาพความหวาดกลัวในทะเลอื่นๆ ยกเว้นรายละเอียดที่น่าตกใจและแทบจะมองไม่เห็น นั่นคือเขาไม่ปล่อยแก้วดีบุกของเขาไป

ติดตามข่าวสารหนังน่าดูได้ที่ : movies.doodido.com

หรือ ดูหนัง ออนไลน์ได้ฟรีที่ moviesdoofree.com

ขอบคุณแหล่งที่มาเพิ่มเติม : www.time.com