กระเบนราหู (Manta Ray) หนังไทยที่คว้ารางวัลในเวนิส

ภาพยนตร์เรื่องแรกของผู้กำกับพุฒิพงศ์ อรุณเพ็ง เรื่อง กระเบนราหู (Manta Ray) เปิดตัวครั้งแรกในส่วน Orizzonti ที่เมืองเวนิสปีนี้ คว้ารางวัลหลักและได้ออกทัวร์เทศกาลแบบขยายออกไป ซึ่งรวมถึงโตรอนโต แวนคูเวอร์ ปูซาน เทสซาโลนิกิ (ซึ่งคว้ารางวัลผู้กำกับยอดเยี่ยม) สำหรับ อรุณเพ็ง รางวัล Artistic Achievement ของผู้กำกับภาพ นวโรภัทร รุ่งพิบูลโสภิต และรางวัล Human Values) และรางวัลอื่นๆ ได้แก่ ซาเกร็บ ที่ได้คะแนนกล่าวถึงเป็นพิเศษในการแข่งขันหลัก บทสนทนาที่เคร่งครัดแต่เต็มไปด้วยบรรยากาศ ภาพยนตร์เรื่องนี้เกิดขึ้นจากความร่วมมือระหว่างไทย-ฝรั่งเศส-จีน ทำให้ผู้เขียนบทและผู้กำกับกลายเป็นที่สนใจในฐานะบุคคลที่น่าจับตามองในอนาคต

เนื้อเรื่องของกระเบนราหู (Manta Ray)

“กระเบนราหู” เริ่มต้นด้วยการอุทิศให้กับชาวโรฮิงยา ซึ่งเป็นคนไร้สัญชาติที่ต้องเผชิญกับการข่มเหงอันน่าสยดสยองโดยกองกำลังของรัฐบาลในบ้านเกิดของพวกเขาทางตะวันตกเฉียงเหนือของเมียนมาร์ ชาวโรฮิงญาจำนวนมากถูกขับออกจากบ้าน และพวกเขาอาศัยอยู่ในฐานะผู้ลี้ภัยในรัฐอื่นๆ ของเอเชียใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในประเทศอาหรับ (ชาวโรฮิงญาส่วนใหญ่เป็นชาวมุสลิม) 

ในโลกตะวันตก บางส่วนกำลังถูกลักลอบเข้ามาในประเทศไทย ซึ่งถือเป็นประเทศที่ให้ความสำคัญกับตะวันตกมากที่สุดในภูมิภาคในแง่การเมือง ถือเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีก่อนที่จะไปหลบภัยทางการเมืองที่อื่น แต่การต้อนรับที่พวกเขากำลังเผชิญมักจะห่างไกลจากความอบอุ่นและอาจรุนแรงได้อย่างไรก็ตาม เรื่องสายยางนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะอ่านจากภาพยนตร์ แต่เป็นส่วนหนึ่งของบันทึกการผลิตของอรุณเพ็งซึ่งเขามักใช้ในการสัมภาษณ์และการปรากฏตัวในงานเทศกาล 

เนื่องจาก “กระเบนราหู” เกี่ยวข้องกับประสบการณ์ของมนุษย์เป็นหลัก เช่น ความเศร้าโศก ความยากจน และ ความสันโดษ อย่างไรก็ตาม สิ่งแรกที่เราควรเห็นหลังจากไตเติ้ลการ์ดคือชายคนหนึ่งกำลังลาดตระเวนบริเวณชายฝั่ง สว่างไสวด้วยไฟคริสต์มาสและมีปืนอยู่ในมือ เราไม่เคยรู้ชื่อของเขา มีเพียงรูปลักษณ์แหวกแนวของเขาที่มีผมสีบลอนด์ย้อม และกิจวัตรประจำวันของเขาที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงบนเรือประมงและลาดตระเวนร่วมกับเพื่อนร่วมงานของเขา

ในรอบหนึ่ง ชาวประมงนิรนาม (รับบทโดยวัลลภ รุ่งคำจัด ) พบชายชาวโรฮิงญาที่เป็นใบ้ (อภิสิทธิ์ ฮามา) ได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาพากลับบ้านและให้พยาบาลเพื่อสุขภาพ เขายังตั้งชื่อเขาว่า ธงชัย ตามนักร้องคนโปรดของเขา ธงชัย “เบิร์ด” แมคอินไทร์ (ดูเหมือนจะเป็นเพลงที่เขียวชอุ่มตลอดปีในประเทศไทย) ธงชัยชื่นชมความช่วยเหลือที่เขาได้รับและเรียนรู้ทักษะที่เจ้าของบ้านสอนอย่างรวดเร็ว เช่น การตกปลา การขับมอเตอร์ไซค์ และการขุดหาอัญมณีแวววาวที่จะใช้ในภายหลังเพื่อดึงดูดปลาที่มีบรรดาศักดิ์ 

ในทางกลับกัน ชาวประมงรู้สึกซาบซึ้งที่มีเพื่อนและใครสักคนที่จะพูดคุยและแบ่งปันความเจ็บปวดของเขาด้วย อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาหายตัวไปหลังจากการสนทนาทางโทรศัพท์ที่น่าสงสัยกับเจ้านาย ธงชัยก็เข้ามาแทนที่ชีวิต งานของเขา และภรรยาของเขา (ดาราเพลง รัศมี เวระนะ ในการแสดงครั้งแรกของเธอ) ผู้ลี้ภัยที่ไร้เสียงอาจดูเหมือนเป็นสัญลักษณ์ที่หนักหน่วง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาที่เกิดวิกฤติผู้ลี้ภัยทั่วโลกแต่จริงๆแล้วมันก็ใช้ได้ดีในระดับภาพยนตร์ 

ความเจ็บปวดที่ธงชัยและเจ้าบ้านมีร่วมกันไม่แตกต่างกันมากนัก พวกเขาทั้งคู่มีโอกาสจำกัด ถูกจำกัดอยู่แค่ความยากจน และสำหรับพวกเขา ชีวิตคือการต่อสู้ที่ยากลำบากมาโดยตลอด อีกทั้งทำให้อรุณเพ็งสามารถแสดงแทนการบอกเล่า ใช้ภาษาภาพ ดนตรี และบรรยากาศในการบอกเล่าเรื่องราวเฉพาะที่ดำเนินไปอย่างมีสมาธิ และอื่นๆ อีกมากมาย เพื่อสร้างความรู้สึกบางอย่างที่ล้มเหลวกดดันให้ ชายขอบของสังคม แต่ยังได้รับความไว้วางใจในมนุษยชาติอีกด้วย

องค์ประกอบการนำเสนอของภาพยนตร์

เนื่องจากไม่มีบทสนทนามากนัก นักแสดงจึงแสดงเคมีที่เข้ากันในหมู่พวกเขาได้อย่างยอดเยี่ยม และสร้างมิตรภาพที่ไม่น่าเป็นไปได้ขึ้นมาใหม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับฮามะที่ต้องแสดงออกมาได้ดีมาก ซึ่งเขาทำได้ดีทีเดียว อย่างไรก็ตาม ความท้าทายของรุ่งคำจัดเป็นอีกแบบหนึ่ง ไม่ใช่การขาดบทสนทนา แต่เป็นการขาดความสำคัญในคำพูด เพราะเขาพูดกับผู้รับที่เงียบๆ และไม่จำเป็นต้องพูดกับผู้ฟัง และเขาก็เก่งในเรื่องนั้นด้วย

สิ่งที่น่าสนใจยิ่งกว่านั้นคือแง่มุมที่เป็นทางการของภาพยนตร์ ภาพ การออกแบบฉาก การตัดต่อ และโครงร่างเสียง ผู้กำกับภาพนวโรภาส รุ่งพิบูลโสภิตทำหน้าที่ได้อย่างยอดเยี่ยมในการสร้างความสมดุลระหว่างคุณค่าทางบทกวีของช่วงเวลาที่ราวกับความฝันที่เกือบจะเหนือจริงระหว่างชายสองคนกับความลำบากในชีวิตประจำวันในหมู่บ้านชาวประมงที่ยากจน และในฐานะผู้กำกับภาพเอง อรุณเพ็งจึงสามารถสื่อสารสิ่งที่เขาต้องการได้อย่างแน่นอน 

เรียบเรียงโดย ลี ชาตะเมธีกุล และ หะริน แพซองไทย นั้นยอดเยี่ยมมาก ในขณะที่ดนตรีของดูโอ้ชาวฝรั่งเศส คริสตีน ออตต์และมาตีเยอ กาบรี ก็เข้ากันได้ดี“กระเบนราหู” ไม่ใช่ข้อความทางการเมือง และไม่ใช่การกระทำในรูปแบบที่ไร้ประโยชน์ เป็นฟีเจอร์เปิดตัวที่ประสบความสำเร็จ เป็นประสบการณ์ที่เข้มข้นและดื่มด่ำซึ่งต้องได้เห็น ได้ยิน และสัมผัสได้

สรุป

ภาพยนตร์ “กระเบนราหู” ของ ผู้กำกับพุฒิพงศ์ อรุณเพ็ง ที่เปิดตัวในส่วน Orizzonti ที่เมืองเวนิสปีนี้ ได้รับความนิยมและคว้ารางวัลหลัก รวมถึงเข้าทัวร์เทศกาลต่างๆ ภาพยนตร์นี้เป็นผลงานร่วมระหว่างไทย-ฝรั่งเศส-จีน และมีผลงานที่น่าจับตามองในอนาคต ผู้กำกับภาพนวโรภาส รุ่งพิบูลโสภิตทำหน้าที่สร้างความสมดุลในภาพยนตร์ ร่วมกับความเคมีที่ดีของนักแสดง 

โดยมีการเน้นที่ภาพ การออกแบบฉาก การตัดต่อ และโครงร่างเสียง ภาพยนตร์นี้ไม่เพียงแต่เป็นข้อความทางการเมือง แต่ยังเป็นภาพยนตร์ที่มีความรู้สึกเข้มข้นและดื่มด่ำด้วยการไม่มีบทสนทนามากนัก นักแสดงแสดงเคมีที่ดีและสร้างมิตรภาพที่น่าประทับใจ นอกจากนี้ ดนตรีของดูโอ้ชาวฝรั่งเศสก็ได้รับการนำเสนออย่างยอดเยี่ยม ทั้งหมดนี้ทำให้ “กระเบนราหู” เป็นภาพยนตร์ที่น่าสนใจและควรติดตามในอนาคต

ติดตามข่าวสารหนังน่าดูได้ที่ : movies.doodido.com

หรือ ดูหนัง ออนไลน์ได้ฟรีที่ moviesdoofree.com

ขอบคุณแหล่งที่มาเพิ่มเติม : www.asianmoviepulse.com